هفته گذشته، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی موسوم به DARPA پروژه جدید را علام کرد، پروژه ای که ممکن است برای علاقمندان به دنیای هواپیما و کشتی آشنا باشد. هواپیمای دریایی Liberty Lifter که یک پرنده ترابری است قصد دارد تاثیر «بال در روی زمین» که هواپیماهای دریایی دوران اتحاد جماهیر شوروی مانند Caspian Sea Monster به منظور حمل بار به هزاران کیلومتر آن طرف تر استفاده کردند را مهار کند، پرنده هایی با قابلیت نشستن روی آب که در مسافت های طولانی در اقیانوس های هند و آرام به ترابری بارهای عمدتاً نظامی می پرداختند. اگر چه این تکنولوژی مورد آزمایش قرار گرفته و سپس رها شده است، به نظر می رسد که DARPA می خواهد نگاه دوباره ای به آن بیندازد.

هواپیمای دریایی Liberty Lifter «لیفت استراتژیک سریع و انعطاف پذیر بارهای بزرگ و بسیار سنگین را با توانایی تیک آف و فرود آمدن در آب ترکیب خواهد کرد. ساختار آن هم پرواز بسیار کنترل شده در ارتفاع نزدیک به سطوح آبی متلاطم و هم پرواز پایدار در ارتفاعات متوسط را ممکن خواهد ساخت». آژانس دارپا به این نکته اشاره کرده که سیستم ترابری دریایی مورد استفاده برای نقل و انتقال بارها از طریق دریا بسیار موثر اما کند و وابسته به استفاده از بنادر است. ترابری هوایی سریع بوده اما به فرودگاه هایی نیاز دارد که در مواقع جنگ باید در ابتدا تصرف شوند. پرنده Liberty Lifter از اثر موسوم به بال در روی زمین (WIG) برای پرواز، خلق پرنده ای استفاده خواهد کرد که می تواند بارهایی در حد و اندازه های کشتی ها را حمل کرده و بسیار سریع تر از یک کشتی حرکت کند در حالی که می تواند از روی آب بلند شده و در آن فرود بیاید.

اثر بال در روی زمین به پدیده ای اشاره دارد که در آن با پرواز هواپیما نزدیک به سطح زمین، قدرت لیفت آن افزایش می یابد در حالی که اصطکاک و کشیدگی کاهش می یابد، منطقه ای که به اندازه عرض بال های هواپیماست. پرنده ای که در چنین فضای باریکی عمل می کند در زمینه مصرف سوخت بسیار مقرون به صرفه بوده و از مقدار سوختی مساوی با هواپیماهای معمولی استفاده می کند. کشتی های پرنده در واقع هواپیماهایی هستند که از بال های خود برای ایجاد لیفت استفاده کرده و با سرعت نسبتاً پایینی در مقیاس با دیگر هواپیماها (۳۵۰ مایل بر ساعت) پرواز می کنند اما بدنه هایی به شکل قایق و کشتی دارند تا بتوانند از روی آب بلند شده و روی آب فرود بیایند. اتحاد جماهیر شوروی چندین نوع از هواپیماهای WIG در جریان جنگ سرد ساخت، از جمله نمونه مشهور هیولای دریای کاسپین که از آن برای حمل موشک های ضد کشتی و دیگر تجهیزات نظامی برای نیروی دریایی این کشور استفاده می شود.

یکی از آن ها Lun نام داشت که ۲۴۰ فوت طول، ۶۳ فوت ارتفاع و طول بال های آن ۱۴۴ فوت بود. این پرنده می توانست تا ۱۰۰ تن پرسنل یا تجهیزات را با سرعت ۳۴۲ مایل بر ساعت به مسافتی تا ۱۰۸۰ مایل دورتر منتقل کند. این پرنده بسیار مسلح بوده و از ۶ فروند موشک ضد کشتی P-270 Moskit و چهار توپ اتوماتیک ۲۳ میلیمتری سود می برد. بزرگ ترین کشتی پرنده اتحاد جماهیر شوروی به نام KM بیش از ۳۰۱ فوت طول و حداکثر سرعت ۲۷۹ مایل بر ساعت داشت. WIG ها نقاط ضعف متعددی دارند. یکی از آن ها این است که تنها در شرایط آب و هوایی نسبتاً مساعد و آب های آرام کارآیی دارند زیرا امواج بلند باعث می شود که پرنده در میانه پرواز به سمت آب کشیده شود. مشکل دیگر این است که این تجهیزات پرنده خاص با بالا و پایان رفتن بال ها در دو جهت متفاوت روبرو می شوند، به ویژه وقتی که روی اقیانوس ها قرار دارند.

این مشکل در هنگام دور زدن یا تغییر مسیر مستقیم پیش می آید و به همین خاطر WIG ها با سرعت بسیار پایین و دقت کامل مسیر خود را تغییر دهند. پرواز با کمک تاثیر جاذبه زمین و در ارتفاع نزدیک به سطح چنان چالش برانگیز و دشوار است که تقریباً هیچ کشوری به سمت تحقیق و توسعه کشتی های پرنده اینچنینی پس از پایان جنگ سرد نرفته است. در سال ۲۰۰۲، بویینگ اعلام کرد که در حال بررسی یک هواپیمای مفهومی جدید به نام پلیکان است که می تواند ۱,۴۰۰ تن بار را تا فاصله ۱۰,۰۰۰ مایلی روی آب منتقل کند اما هنوز هیچ نسخه واقعی بیرون نیامده است. ظاهراً دارپا دو راه حل برای حل معضلات این کشتی های پرنده دارد. یکی اینکه WIG آن ها آنچنان بزرگ و تنومند است که بتواند با برخورد موج ها مقابله کند و از طراحی خلاقانه برای جذب نیروی امواج استفاده نماید. دوم اینکه اگر Liberty Lifter با آب های متلاطم روبرو شود، می تواند بالاتر از آن ها پرواز کند. برخلاف دیگر WIG  ها، پرنده Liberty Lifter توانایی پرواز در ارتفاع حداکثر ۱۰,۰۰۰ پایی را خواهد داشت.

منبع :

https://rooziato.com/1401389259/darpa-wing-in-ground-seaplane-hybrid/

دسته های ماهواره ای مهاجم دارای هوش مصنوعی که اهداف را در قلمرو دشمن شناسایی و نابود می کنند توسط چین رونمایی شده اند، در شرایطی که رقابت در فضا وارد مراحل تازه ای شده است. دانشمندان چینی می گویند که اکنون می توانند صدها مینی ماهواره موسوم به cubesat را از سفینه مادر در فضا به سمت اهدافشان اعزام کنند در حالی که این گروه از مینی ماهواره ها سرعت و دقت بسیار بالایی دارند. این ماهواره های بسیار ریز که کمتر از ۲.۲ پوند (۱ کیلوگرم) وزن دارند چنان پیچیده هستند که تنها می توان با هوش مصنوعی آن ها را کنترل کرد. بر اساس ادعاهای محققان چینی، پیچیدگی نبرد همه جانبه فضایی چنان بالا خواهد بود که فراتر از مغز انسان بوده و حتی از الگوریتم های قدرتمند نیز پیش تر می رود.

بر اساس مقاله ای که در مجله چینی علوم فضایی و تکنولوژی منتشر شده، استفاده از هوش مصنوعی مناسب برای کنترل سفینه مادر و این ریز ماهواره ها «ارزش قوی اقتصادی و نظامی» دارد. این پیشرفت جدید در صنعت فضانوردی نظامی چین در شرایطی رخ می دهد که این کشور مدعی شده ماهواره های اسپیس ایکس متعلق به ایلان ماسک دستکم دو بار به شکل خطرناکی به ایستگاه فضایی جدید چین نزدیک شده اند و تهدید کرد که این ماهواره های آمریکایی را ساقط خواهد کرد. چند ماه بعد، ماهواره های چینی و آمریکایی وارد یک بازی موش و گربه در مدار زمین شدند.

ژانگ جین که رهبری پروژه طراحی و ساخت این ریز ماهواره های مرگبار را بر عهده داشته است می گوید که این ماهواره های مکعبی کوچک را می توان برای گشت زنی و دفاع در برابر حملات نیروهای خودسر در فضا استفاده کرده و برای این کار از الگوریتم های هوش مصنوعی پیچیده ای استفاده کرد که زمان و چگونگی حمله به اهداف را به این ماهواره های ریز منقتل خواهد کرد. در هنگام تست این ریز ماهواره ها، الگوریتم هوش مصنوعی توسعه یافته توانست در چهار دقیقه دستور انهدام اهداف متعلق به دشمن را به این ریز ماهواره ها منتقل کند که ۲۲۷ بار سریع تر از الگوریتم ساده قبلی بود که این کار در سه ساعت انجام می شد. چین همچنین گروهی از ربات های پرنده شبیه دسته زنبورها را توسعه داده که دارای هوش مصنوعی بوده و امکان رهگیری و کشتن انسان ها را دارند.

منبع:

https://rooziato.com/1401402649/china-ai-satellite-swarms-hunt-destroy-enemy/

باتری آبی سوئیس که با هزینه 2 میلیارد یورویی از 14 سال پیش در دست ساخت قرار داشت، حالا بالاخره آماده به کار شده و از هفته آینده فعالیتش را آغاز می‌کند. این باتری حدود 600 متر زیر زمین در کوه‌های آلپ قرار گرفته و می‌تواند برق 900 هزار خانه را تامین کند.

این باتری با قابلیت ذخیره‌سازی و تولید مقدار زیادی انرژی برق‌آبی نقش مهمی در تثبیت وضعیت تامین انرژی در سوئیس و اروپا ایفا خواهد کرد. باتری آبی یا نیروگاه تلمبه ذخیره‌ای نوعی مرکز ذخیره‌سازی انرژی برق‌آبی است. این باتری از دو منبع آبی یا اصطلاحاً استخر بزرگ ساخته شده که در ارتفاع متفاوتی نسبت به یکدیگر قرار گرفته‌اند.

این باتری آبی می‌تواند مازاد الکتریسیته را با تلمبه آب از استخر پایینی به بالایی ذخیره کند و در واقع باتری را شارژ نماید. سپس زمانی که به الکتریسیته نیاز بود، جریان آب معکوس می‌شود. در نهایت با حرکت آب یک توربین به چرخش در می‌آید که انرژی برق‌آبی تولید می‌کند.

تونل 18 کیلومتری حفر شده در تاسیس باتری آبی سوئیس

باتری‌های آبی برای ذخیره‌سازی انرژی مازاد از منابع متناوب انرژی مثل منابع بادی، خورشیدی و هسته‌ای مفیدند. هنگامی که تولید انرژی زیاد باشد، مازاد آن به استخر دوم تلمبه می‌شود. سپس زمانی که تقاضا افزایش پیدا کند، می‌توانن از این انرژی ذخیره‌شده برای تولید برق استفاده کرد. باتری‌های آبی در حال حاضر از نظر ذخیره‌سازی انرژی بزرگ‌ترین ظرفیت را در اختیار دارند.

باتری آبی سوئیس چه توانی دارد؟

این باتری با ظرفیت ذخیره‌سازی 400 هزار باتری خودروهای برقی از هفته آینده شروع به کار می‌کند. این تاسیسات در یک معدن در عمق 600 متری زمین در کانتون وله سوئیس ساخته شده و می‌تواند برق 900 هزار خانه را تامین کند. باتری آبی سوئیس قادر به ذخیره‌سازی 20 میلیون کیلووات برق است و می‌تواند 900 مگاوات خروجی انرژی داشته باشد.

تکمیل این پروژه و غلبه بر چالش‌های فنی آن حدود 14 سال طول کشید و مهندسان برای آن یک تونل 18 کیلومتری حفر کردند. در بخش مرکزی این تاسیسات اتاق بزرگی برای موتورها قرار دارد که طول آن 200 متر و عرضش 32 متر است.

منبع: 

https://digiato.com/article/2022/07/05/swiss-water-battery-will-be-operational-next-week

درب زیر سقفی مصرف بسیاری در خودروگاه ساختمانهای هوشمند و مدرن امروزین دارند.درب خودکار زیر سقفی ،  استاندارد روز اروپا می باشند و به علت سازوکار خاص و مزایای این سیستم در ایران نیز مورد توجه فراوان قرار گرفته اند.درب اتوماتیک سکشنال ، مناسب فضاهایی می باشند که از لحاظ ارتفاع و فضای خودروگاه دارای محدودیت هستند.

فضای لازم برای نصب درب پایین سقفی ۳۰ سانت از بلندی می باشد.

مکانیزم ویژه درب پایین سقفی باعث می شود که به کمک فنرهای بالانس و ریلهای خاص،

درب در پایین سقف جمع شده و حجم فضای محدودی از پارکینگ را اشغال  کند و تند و بی صدا باز و بسته شوند.به همین علت به این نوع درب ها ، درب زیرسقفی گفته می شود.

نمونه ای تصویر از نمای درونی درب پایین سقفی

 دربهای زیرسقفی مناسب برای پارکینگهایی با آمدوشد بالا می باشند.

درب سکشنال بدست فنرهای بالانس بسیار قوی فشار اضافی را از سیستم کاسته و وزن اصلی پنلهای درب زیر سقفی را ترازمند می کنند. در کناره انتخاب یک سیستم اتوماسیون خوب و استاندارد(موتور کشنده)، می تاب در ترددهای بالا از این گونه درب ها کاربرد نمود. به انگیزه استفاده از چرخهای ضد اصطکاک و ریلهای نگهدارنده، فرسایش این گونه درب در سنجش با سایر سیستمهای درب اتوماتیک بسیار مختصر است.

 سیستمهای موتوری که برای اتوماتیک کردن دربهای پایین سقفی بکار می رود از تنوع بسیار زیادی بر خوردار بوده و هر کدام از این موتورها دارای مزیتها و معایب خاص خود می باشند که بدست مشاوره از کارشناسان درب اتوماتیک تبریز پسندیده ترین راهکار،بررسی و سپس به شما رهنمود می گردد.

سنگاپور به منظور کاهش گازهای گلخانه‌ای و مبارزه با تغییرات اقلیمی، هزاران پنل خورشیدی را در خط ساحلی شمال این کشور و روی آب نصب می‌کند.

به گزارش خبرگزاری ایندیپندنت، حدود ۱۳ هزار پنل خورشیدی در تنگه جوهور (Johor Strait) بین سنگاپور و مالزی نصب شده است. پنل‌ها ظرفیت تولید ۵ مگاوات برق را دارند که برای تأمین انرژی دستکم ۱۴۰۰ منزل مسکونی یک طبقه در طول سال کافی خواهد بود.

رییس شرکت Sunseap Group که وظیفه نصب پنل‌ها را بر عهده دارد، به خبرگزاری یاد شده گفته است که نصب پنل خورشیدی روی دریا راهکاری مناسبی برای سنگاپور بوده که با مشکل کمبود خشکی برای تولید انرژی تجدیدپذیر مواجه است.

 

سنگاپور یکی از بزرگترین تولید کنندگان دی اکسید کربن در قاره آسیاست و نصب پنل‌های خورشیدی راهکاری مناسب برای حل این مشکل بوده است. کمبود خشکی و همچنین فقدان منابع انرژی بادی و برق آبی سبب شده‌اند تا مقامات سنگاپور گزینه‌های کمی برای ارائه انرژی تجدیدپذیر در مقابل خود ببینند.

گروه‌های حفاظت از محیط زیست مدت هاست سنگاپور را به عدم تلاش کافی برای مبارزه با تغییرات اقلیم متهم کرده‌اند. مرکز بررسی تغییرات اقلیمی (CAT) در گزارش خود اعلام کرده است که سنگاپور با وجود افزایش تلاش‌ها برای مبارزه با تغییرات اقلیمی، هدف گذاری «ضعیفی» برای سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۳۰ کرده است. این مرکز از مقامات سنگاپور درخواست کرد تا با تبعیت از توافق پاریس اقدامات جدی تری برای مبارزه با تغییرات اقلیمی انجام دهند.

با وجود گسترش ظرفیت منابع انرژی تجدید پذیر، گاز طبیعی همچنان منبع اصلی انرژی در سنگاپور بوده و ۹۶ درصد از برق تولیدی را به خود اختصاص داده است.

منبع:

https://digiato.com/article/2021/03/08/%d9%86%d8%b5%d8%a8-%d9%be%d9%86%d9%84-%d8%ae%d9%88%d8%b1%d8%b4%db%8c%d8%af%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%b3%d9%86%da%af%d8%a7%d9%be%d9%88%d8%b1/

دانشمندان با استفاده از تجهیزات و دوربین‌های پیشرفته موفق به کشف دورترین جرم فضایی در منظومه شمسی شدند که حدود چهار برابر پلوتون از خورشید دورتر است. اخترشناسان در این پروژه اطلاعات ارزشمندی در مورد مدار حرکت این جرم فضایی ارائه کرده‌‌اند. این جرم فضایی آنقدر دور است که هر سفرش به دور خورشید یک هزاره طول می‌کشد.

در سال 2018 دانشمندان موفق به کشف جرم فضایی بسیار دور شدند و آن را «فاراوت» نامیدند. تیم تحقیق در ادامه بررسی‌های خود، موفق به کشف جرم فضایی دیگری که دورتر از Farout قرار دارد، شدند و به دلیل فاصله زیادش آن را «فارفاراوت» نامیدند. با توجه به حرکت کند و فاصله زیاد هر دو جرم فضایی یعنی فاراوت و فارفاراوت ،‌ محاسبه و شناسایی مدارهای آنها را با دشواری‌هایی روبرو می‌کند و استخراج اطلاعات دقیق مدار حرکت این دو جرم فضایی ممکن است سال‌ها طول بکشد.

 

فواصل طولانی در منظومه خورشیدی بر اساس فاصله بین زمین تا خورشید سنجیده می‌شود. این فاصله یک واحد نجومی (AU) نامیده می‌شود. فاصله «فارفاراوت» از خورشید در حال حاضر 132 واحد نجومی است و برای مقایسه باید بدانید فاصله بین «پلوتو» و خورشید در دورترین حالت از 49 واحد نجومی فراتر نمی‌رود. فارفاراوت در نزدیکترین وضعیت در فاصله 27 واحدی و در دورترین حالت در فاصله 175 واحد نجومی از خورشید قرار می‌گیرد.

مدار حرکت فارفاراوت کمی عجیب است ولی نشان می‌دهد که در حرکت به دور خورشید از مدار نپتون عبور می‌کند. از سوی دیگر این جرم فضایی ابعاد نسبتا کوچکی دارد و عرض آن در حدود 400 کیلومتر است.

«اسکات شپارد» یکی از محققان موسسه علوم «کارنگی» و از اعضای تیم تحقیق می‌گوید:

«کشف فارفاراوت توانایی روزافزون ما را در نقشه برداری از منظومه شمسی و مشاهده هر چه دقیق‌تر منظومه شمسی نشان می‌دهد. انجام چنین کاری تنها با پیشرفت‌های چند سال اخیر و با کمک دوربین‌های دیجیتال قدرتمند در تلسکوپ‌های بسیار بزرگ، امکان پذیر است.»

بی‌شک تلاش دانشمندان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این جرم فضایی به همین جا ختم نخواهد شد و کماکان ادامه دارد.

منبع:

https://digiato.com/article/2021/02/12/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D9%81%D8%A7%D8%B5%D9%84%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AC%D8%B1%D9%85-%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D8%B4/

درب سکشنال که یک برگزیدن پسندیده و ایده عالی است، که علاوه بر سهولت در استفاده، حائز کیفیت مطلوب بوده و از ظاهری قشنگ و هماهنگ با نمای ساختمان برخوردار است. دارای محصولی از درب سکشنال با ایمنی و استاندارد بالا است و جزو با کیفیت ترین درب های خودکار حال حاضر در بازار روز است.

تمامی افرادی که در مقوله ساخت و ساز و همین طور طراحان و معماران از لحاظ زیبایی و مدرن بودن حائز کیفیت بالا به عنوان گزینش نخست خویش درب سکشنال برای خودروگاه را در عقیده می گیرند.

درب سکشنال به عنوان پدیده ای جدید و نو برای ساختمان های هوشمند و نوین امروزی کاربرد بسیاری دارد.

درب سکشنال به دلیل سازوکار خاص و برتری های این درب در ایران مورد پروا بسیاری قرار گرفته است.

درب سکشنال

درب سکشنال چیست

درب سکشنال چیست؟ طرحی نو از طریقه نصب و مفتوح شدن کرکره که از از چند پنل آلومینیومی و یا پلی کربنات و... تشکیل شده است که توسط لولاهای فولادی به یکدیگر متصل می شوند که عموماً برای پارکینگ استفاده می شود. درب سکشنال توسط ریل های جانبی قادر خواهند بود که از حالت عمودی در حالت مفتوح به حالت افقی و موازی با سقف در حالت بسته درآیند، پس شیوه عملکرد سبب می شود لغایت بهترین میزان بازشو در عرض و بلندی حاصل آید. حالت مفتوح و بسته شدن درب سکشنال سبب شده که این درب را با نام درب زیر سقفی بشناسند. استفاده از این درب برای تمامی اعضاء خانواده به راحتی انجام می شود. درب سکشنال حائز عملکردی راحت با ایمنی و عایق بندی پسندیده در برابر آب دارد.

اپل قابلیت نصب غیررسمی اپلیکیشن‌های iOS روی مک‌های M1 یا به اصطلاح سایدلود کردن را غیرفعال کرده است.

با اینکه اپ‌های iOS از فروشگاه Mac App Store در دسترس هستند، بسیاری از اپ‌ها از جمله Xbox و Netflix به خاطر تأیید نشدن توسط توسعه دهنده مجوز اجرا روی macOS را ندارند. تا پیش از این کاربران از برنامه‌ای به نام iMazing برای نصب برنامه‌ها بدون استفاده از Mac App Store یا همان سایدلود کردن استفاده می‌کردند، اما به نظر می‌رسد اپل حالا این قابلیت را غیرفعال کرده است.

کاربران گزارش کرده‌اند که حین نصب برنامه‌های پشتیبانی نشده روی macOS 11.1 با پیغام خطای زیر روبرو شده‌اند که از عدم امکان نصب برنامه خبر می‌دهد.

 

آنطور که 9to5Mac گزارش می‌کند، این پیغام خطا در نسخه بتای macOS 11.2 تغییر کرده و همانطور که در ادامه مشاهده می‌کنید در آن به طور مستقیم به عدم تمایل توسعه دهنده به نصب برنامه خود روی مک اشاره شده است.

 

تصمیم اپل به ممانعت از نصب غیرقانونی برنامه‌ها بسیاری از کاربران را محدود می‌کند اما اتفاق غافلگیر کننده‌ای نیست. خبرگزاری 9to5Mac یک هفته قبل با انتشار گزارشی مدعی شد که بررسی کدهای macOS Big Sur 11.2 نشان می‌دهد که اپل به زودی جلوی اجرای اپ‌های iOS در macOS را می‌گیرد. این محدودیت با سایدلود کردن قابل دور زدن بود اما حالا با غیرفعال شدن این قابلیت بسیاری از کاربران macOS آزادی عمل در نصب برنامه‌ها را از دست داده‌اند.

MacRumors در گزارش خود اشاره می‌کند برنامه‌هایی که تاکنون سایدلود شده‌اند همچنان بدون مشکل کار خواهند کرد و این محدودیت تنها شامل برنامه‌های جدید می‌شود. البته کاربران نباید به این مساله دل خوش کنند چرا که ممکن است اپل در آینده این برنامه‌ها را نیز از کار بیندازد.

منبع:

https://digiato.com/article/2021/01/18/%d8%a7%d9%be%d9%84-%d8%b3%d8%a7%db%8c%d8%af%d9%84%d9%88%d8%af-%d8%af%d8%b1-%d9%85%da%a9-%d8%a7%d9%88-%d8%a7%d8%b3-%d8%b1%d8%a7-%d8%ba%db%8c%d8%b1%d9%81%d8%b9%d8%a7%d9%84-%da%a9%d8%b1%d8%af/

کوالکام از نسل دوم حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر اولتراسونیک خود با نام 3D Sonic Sensor Gen 2 رونمایی کرد. نسل جدید سنسور بزرگتری داشته و قفل موبایل را سریع‌تر از هر زمان باز می‌کند.

حسگر Gen 2 ابعادی برابر با ۸ در ۸ میلیمتر (در مقایسه با ۴ در ۹ میلیمتر نسل اول) داشته و ۷۷ درصد مساحت سطح بیشتری را ارائه می‌کند. در نتیجه خواندن اثر انگشت با دقت بیشتری انجام شده و به سنسور اجازه جمع‌آوری داده‌های بیشتر از نوک انگشت را می‌دهد. ترکیب سنسور بزرگتر و پردازنده سریع‌تر سبب شده تا حسگر Gen 2 به قول کوالکام ۵۰ درصد سریع‌تر قفل گوشی را باز کند.

نسل اول حسگر اثر انگشت اولتراسونیک کوالکام (3D Sonic Sensor) دسامبر ۲۰۱۸ معرفی شد و برای اولین بار در سری گلکسی S10 به کار رفت. در آن زمان تقریباً تمام گوشی‌ها از حسگرهای اپتیکال استفاده می‌کردند که نسبت به نسخه اولتراسونیک سرعت و پایداری کمتری دارند.

 

البته نسل اول سنسور 3D Sonic یک مشکل امنیتی جدی داشت که قفل گشایی گلکسی S10 و نوت 10 با تمام انگشت‌ها در صورت استفاده از محافظ صفحه را امکان پذیر می‌کرد. سامسونگ با انتشار بروزرسانی نرم افزاری این باگ را برطرف کرد.

3D Sonic Sensor Gen 2 سومین حسگر اثر انگشت زیرنمایشگر اولتراسونیک ساخت کوالکام به شمار می‌رود. این شرکت علاوه بر نسل اول این سنسور از حسگر دیگری به نام 3D Sonic Max نیز در سال ۲۰۱۹ رونمایی کرد که در واقع همان حسگر نسل اول با مساحت بسیار بزرگتر (۲۰ در ۳۰ میلیمتر) بود.

کوالکام می‌گوید سنسور جدید «اوایل ۲۰۲۱» در برخی موبایل‌ها بکار خواهد رفت و به نام شرکت خاصی اشاره نکرد. البته سامسونگ بزرگترین مشتری حسگر اولتراسونیک کوالکام به شمار رفته و در گذشته از این سنسور در سری گلکسی S10، نوت 10، گلکسی S20 و نوت 20 استفاده کرده است.

منبع»

https://digiato.com/article/2021/01/12/%d8%b1%d9%88%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c%db%8c-%da%a9%d9%88%d8%a7%d9%84%da%a9%d8%a7%d9%85-%d8%ad%d8%b3%da%af%d8%b1-%d8%a7%d9%84%d8%aa%d8%b1%d8%a7%d8%b3%d9%88%d9%86%db%8c%da%a9-gen2/